Stál sem notað er í burðarvirki skal uppfylla kröfur staðalsins ÍST EN 10025-2. Burðarvirkishönnuður skal skilgreina styrkleikaflokk stálsins og undirflokk þess á uppdráttum. Val á undirflokki skal m.a. taka mið af umhverfisaðstæðum, styrkleikaflokki, efnisþykkt, spennu- og streituástandi og gerð stáldeilis .

Stál sem nota á í byggingar skal ryðverja miðað við notkunaraðstæður, þar með talið er allt efni til festinga. Lágmarksþykkt tæringarvarna skal vera í samræmi við eftirfarandi tæringarflokkun, sjá einnig ÍST EN ISO 12944-2 varðandi tæringarvarnir almennt:
a. Tæringarflokkur 1
Aðstæður: Lágmarkstæringarhraði, t.d. þurrt rými, þ.e. minni raki en 60% HR .
Tæringarvörn: Rafsinkhúð eða málning .
b. Tæringarflokkur 2
Aðstæður: Óupphitað rakt rými, úti þar sem lítil selta og raki er .
Tæringarvörn: Heitsinkhúðun. Sinkþykkt a.m.k. 50 μm .
c. Tæringarflokkur 3
Aðstæður: Utanhúss þar sem raki og sjávarselta eru lítil, t.d. inn til lands norðan- og austanlands .
Tæringarvörn: Heitsinkhúðun. Sinkþykkt a.m.k. 115 μm .
d. Tæringarflokkur 4
Aðstæður: Úti þar sem raki og sjávarselta eru allmikil .
Tæringarvörn: Heitsinkhúðun. Sinkþykkt a.m.k. 115 μm. Þar sem ekki er unnt að ná 115 μm sinkþykkt skal mála ofan á sinkhúðina. Málningarþykkt skal vera a.m.k. 100-150 μm og heildarþykkt tæringarvarna um 200 μm .
e. Tæringarflokkur 5
Aðstæður: Úti þar sem raki og sjávarselta eru veruleg og/eða tærandi lofttegundir eða efni eins og SO2 (brennisteinstvíoxíð) eða H2S (brennisteinssúlfíð) eru til staðar .
Tæringarvörn: Heitsinkhúðun. Sinkþykkt a.m.k. 115 μm og málning ofan á sinkhúðina 150-200 μm þykk. Heildarþykkt tæringarvarnar um 265-365 μm .

Burðarvirkishönnuður skal skilgreina gerð og eiginleika áls í burðarvirki á uppdráttum. Val á gerð áls skal m.a. taka mið af gerð burðarvirkis og umhverfisaðstæðum þess .

Ál sem nota á í byggingar utanhúss skal vera seltuþolið. Við hönnun skal taka tillit til þess að hætta er á tæringu áls þegar það er í snertingu við steypu eða eðlari málma og raki eða bleyta er til staðar .